ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Η ορεινή περιοχή της Ξάνθης είναι από τις μακροβιότερες της χώρας και συχνά προσελκύει πολύ περισσότερο το ενδιαφέρον ξένων μελετητών παρά των ελλήνων. Για δύο και μοναδικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής δεν εκπροσωπούνται πολιτικά ευπρεπώς στα κέντρα των αποφάσεων, ωστόσο εκλέγουν ορισμένους που στη συνέχεια καθοδηγούνται από γειτονικές χώρες, με αποτέλεσμα όλα τα θέματα που αφορούν την ορεινή περιοχή και τους κατοίκους της να θεωρούνται εξωτερική πολιτική.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι υπόλοιποι έλληνες της χώρας, αρνούνται κατηγορηματικά να γνωρίσουν και να συνάψουν σχέσεις με τους πολίτες της ορεινής περιοχής, θεωρώντας τους κατώτερης κατηγορίας πολίτες και υποδεέστερους λαούς. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει το ανάλογο ενδιαφέρον από την πλευρά της πολιτείας για να γίνει γνωστή η ιστορία της ορεινής περιοχής στο ευρύτερο κοινό.
Ένα τέτοιο, από τα εκατοντάδες ζητήματα που απασχολούν τους κατοίκους της ορεινής περιοχής, είναι και ο αθλητισμός. Στην ουσία είναι άλλη μια άγνωστη λέξη για την ορεινή περιοχή. Εκτός από το ποδόσφαιρο κανένα άλλο άθλημα δεν είναι γνωστό. Ούτε καν οι ονομασίες τους. Αθλήματα ομαδικά ή ατομικά, όπως το τρέξιμο, η κολύμβηση, το χαντμπολ και γενικότερα ο στίβος δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο των κατοίκων της ορεινής περιοχής, αλλά ούτε και των τοπικών φορέων.
Αθλητικές εγκαταστάσεις ή πάρκα αναψυχής έστω, υπάρχουν μόνο ως προεκλογικές υποσχέσεις, στην πράξη όμως τα μικρά παιδιά μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούνται μόνο στα καφενεία. Οι υποψήφιοι δήθεν πολιτικοί εκπρόσωποι της ορεινής ακόμα και της ευρύτερης περιοχής, που στο σύνολο τους παρασέρνονται σε αμφιλεγόμενες επιλογές χωρίς κάποια ιδεολογία ή στόχο, εμφανίζονται μόνο προεκλογικά.
Ακούνε τα προβλήματα των κατοίκων της ορεινής περιοχής, φωτογραφίζονται μαζί τους, σαν να ήταν αξιοθέατα και στη συνέχεια εξαφανίζονται για μια ολόκληρη τετραετία, δηλαδή μέχρι την επόμενη προεκλογική περίοδο.
Ο αθλητισμός θα μπορούσε εύκολα να διαδοθεί και στην απομονωμένη ορεινή περιοχή, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες, αλλά πάντοτε η κάθε προσπάθεια έπεφτε σε αδιέξοδο για τους παραπάνω λόγους. θα μπορούσε να ήταν ένα μέσο για την διάδοση του πολιτισμού και της κοινωνίας της ορεινής περιοχής για να γίνει γνωστή και στους υπόλοιπους έλληνες πολίτες που αποφεύγουν συστηματικά την οποιαδήποτε σύνδεση τους με ανθρώπους της ορεινής περιοχής.
Τα οφέλη του αθλητισμού θα μπορούσαν να είναι τεράστια για τους πολίτες της ορεινής περιοχής. Οφέλη όπως στον ψυχολογικό τομέα, που ο άνθρωπος αποκτά αγωνιστικότητα, αυτοκυριαρχία, πειθαρχεία, θάρρος, θέληση, αποφασιστικότητα και τόλμη για να μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της καθημερινότητας και γενικότερα της ζωής.
Οφέλη στον ηθικό τομέα, που εθίζει τον άνθρωπο στην εντιμότητα, στην τήρηση των κανόνων, στην αυτοσυγκράτηση και στον σεβασμό προς τους άλλους, ακόμα και στο διαφορετικό. Τον βοηθά να ασκεί αυτοκριτική, προκειμένου να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του σύμφωνα με τα ιδανικά και τις αξίες της ανθρωπότητας.
Οφέλη στον πνευματικό τομέα του ανθρώπου, όπου ο αθλητισμός αναπτύσσει το πνεύμα, προσφέρει υγεία και λειτουργεί ανασταλτικά σε θέματα όπως τα ναρκωτικά και το κάπνισμα. Προβληματίζει τους ανθρώπους για το πως θα αποδώσουν καλύτερα, θέτοντας νέους υψηλότερους στόχους στην ζωή των ανθρώπων.
Οφέλη στην κοινωνικοποίηση των ανθρώπων και ιδιαίτερα για τους ανθρώπους της ορεινής περιοχής, ο αθλητισμός βοηθά στις γνωριμίες και δημιουργεί νέα πρότυπα και ερεθίσματα. Οι ευεργετικές επιδράσεις του αθλητισμού, καλλιεργεί επίσης, το αίσθημα της συνεργασίας και της αλληλεγγύης που είναι απαραίτητες για την προαγωγή της κοινωνικής ζωής και την διαμόρφωση της συνείδησης.
Ούτε ίχνος από τα παραπάνω οφέλη υπήρξε ποτέ στην ορεινή περιοχή. Ο σκόπιμος αποκλεισμός και η εγκατάλειψη της πολιτείας, ακόμα και σήμερα, δημιουργεί ερωτηματικά μόνο στους ξένους και οδηγεί σε συμπεράσματα που δεν αρμόζουν σε μια ευρωπαϊκή δήθεν χώρα, όπως είναι η χώρα μας. Αφήνει απλά, όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά και ανεξήγητα.
Δυστυχώς τα πάντα στην ορεινή περιοχή είναι άμεσα συνδεδεμένα με την εξωτερική πολιτική της χώρας μας και χωρίς άλλες εναλλακτικές επιλογές. Μια μικρή χώρα δηλαδή, μέσα στην χώρα μας. Οι πολίτες της ορεινής περιοχής υπήρχαν πάντοτε στην περιοχή και θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται πέρα από κάθε συνθήκη και συμφωνία, ακόμα και πέρα από θρησκείες και παραδόσεις. Ήταν πάντοτε συνεργάσιμοι με την Αρχές και παρείχαν την βοήθεια τους, όποτε τους ζητήθηκε.
Παρόλο που θεσμικά είναι πολίτες της χώρας με ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ ως ίσα μέλη ενός κράτους στις καθημερινές τους συναλλαγές. Πάντοτε οι πολίτες της ορεινής περιοχής θεωρούνταν περίεργοι, οπισθοδρομικοί και καθυστερημένοι από τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας μας. Πάντοτε οι άνθρωποι της ορεινής περιοχής παρουσιάζονται ως ένας άλλος λαός που ζει κάτω από την ίδια στέγη, χωρίς όμως να γίνεται κάποια ουσιώδη προσέγγιση από την πολιτεία.
Χαρακτηρίζονται ως ένας απολίτιστος και βάρβαρος λαός, από τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας μας, χωρίς την παραμικρή γνώση για τα πραγματικά τους χαρακτηριστικά. Η στάση της πολιτείας, απέναντι στους κατοίκους της ορεινής περιοχής ήταν και είναι συνεχώς αδιάφορη και μυστήρια. Η προβολή των προβλημάτων της ορεινής περιοχής και των κατοίκων της από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι πάντοτε ύποπτα ανύπαρκτη, ενώ για κάποιες άλλες εξίσου απομακρυσμένες περιοχές, γίνονται μέχρι και ανατροπές νομοθεσιών.
Είναι καιρός όμως, αυτή η απαρχαιωμένη συνταγή του κράτους απέναντι στους κατοίκους της ορεινής περιοχής να αλλάξει ριζικά, να εφαρμοστεί μια νέα πολιτική που θα αλλάξει όλα τα παραπάνω που προαναφέραμε και θα φέρει τις ίσες ευκαιρίες και την κανονικότητα που αξίζει στην ορεινή περιοχή και στους αρχαιότερους κατοίκους της.