Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
Ένα από τα κυριότερα θέματα που απασχολεί ολόκληρο τον πλανήτη είναι η οικονομία. Το ίδιο ισχύει και για την ορεινή περιοχή της Ξάνθης που τα τελευταία χρόνια, τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν κάπως καλύτερα. Σίγουρα, σε καμία περίπτωση αυτό δεν οφείλεται στην χώρα μας, αλλά στην άφθονη εργασία που προσφέρει το εξωτερικό και συγκεκριμένα τα ναυπηγεία του.
Στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς όπως ακούγονται, αν σκεφτεί κανείς τις συνθήκες υπό τις οποίες προσφέρεται αυτή η εργασία των ναυπηγείων για τις οποίες θα αναφερθούμε και παρακάτω. Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή λοιπόν, στην οικονομική κατάσταση της περιοχής μας, μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ότι στην πλειοψηφία τους οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής ασχολούνταν με την καπνοκαλλιέργεια, την κτηνοτροφία και παράλληλα με τις οικοδομές ή κάποιες άλλες κατασκευές.
Ελάχιστοι ήταν αυτοί που μπορούσαν και συνέχιζαν τις σπουδές τους, λόγω οικονομικής κατάστασης και ευκαιριών. Ζούσαν φτωχικά και στερούνταν πολλά, ενώ κάποιοι άλλοι ζούσαν πλουσιοπάροχα εις βάρος τους και απολάμβαναν όλες τις ανέσεις, χωρίς να καταβάλλουν τον παραμικρό κόπο.
Πολλές φορές έπεφταν θύματα εκμετάλλευσης από τους εμπόρους καπνού της εποχής εκείνης. Ανυπεράσπιστοι και παραμελημένοι από την πολιτεία, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο, το ένα και μοναδικό χαρακτηριστικό τους, την εργατικότητα τους και αντιμετώπισαν όλες τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν. Αξίζει να αναφέρουμε σ' αυτό το σημείο ότι, οτιδήποτε αρνητικό συνέβαινε σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας μας, στην περιοχή μας πάντα είχε τον διπλάσιο ή και τριπλάσιο αντίκτυπο. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση ισχύει ακόμα και σήμερα.
Αποκλεισμένοι με μια στρατιωτική μπάρα για πολλά χρόνια και ως επιτηρούμενη ζώνη, προσπαθούσαν να ανταπεξέλθουν στα καθημερινά προβλήματα αθόρυβα και χωρίς απαιτήσεις από την επίσημη πολιτεία, κάτι που ήταν απαγορευμένο για τους κατοίκους της περιοχής μας.
Εργάζονταν στα χωράφια σε καθημερινή βάση και πουλούσαν την λιγοστή σοδειά τους στις χαμηλότερες τιμές που υπήρχαν και σκόπιμα τους πρότειναν οι καπνέμποροι. Ήταν όμως, άνθρωποι νομοταγής, φιλόξενοι και περήφανοι που δεν αντιδρούσαν ποτέ. Όπως επίσης δεν αρνήθηκαν ποτέ να προσφέρουν την βοήθεια τους, σ' όποιον την είχε ανάγκη. Ένα γνώρισμα που τους χαρακτηρίζει ακόμη και σήμερα.
Στη συνέχεια μπήκαν στη μέση τα πολιτικά παιχνίδια και ο κόσμος της περιοχής μας, από απλοί άνθρωποι που φρόντιζαν μόνο για την επιβίωση τους, μετατράπηκαν σ' ένα απέραντο επιτραπέζιο παιχνίδι που παιζόταν από απόσταση. Σκοτεινές δυνάμεις, παραπολιτική, ψηφοθηρία, οικονομική κρίση και διαφθορά έπαιξαν έναν συντονισμένο ρόλο, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής να θεωρήσουν ως μοναδική διέξοδο τα ναυπηγεία του εξωτερικού που τους παρουσιάστηκε ως εργασιακός παράδεισος την εποχή εκείνη.
Κυνηγώντας το όνειρο όμως, αρκετοί βρέθηκαν να έχουν πέσει στις παγίδες των μεγαλοεργολάβων που αναλάμβαναν να προσλάβουν εργατικό δυναμικό, τάζοντας τους τεράστιες αμοιβές, λόγω επικίνδυνης και βλαβερής εργασίας. Τα πρώτα χρόνια τήρησαν ορισμένες από τις υποσχέσεις τους και πλήρωσαν αδρά τους πρώτους που προσλήφθηκαν στα ναυπηγεία. Βλέποντας όμως, ότι όλο και περισσότερος κόσμος, μη έχοντας άλλη επιλογή ζητούσε επίμονα εργασία, κατέφυγαν στις απάτες.
Μηδένισαν τις συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη με μια μόνο κίνηση. Σε δεύτερη φάση μείωσαν τους μισθούς στο ελάχιστο σε σύγκριση με την εργασία που παραλάμβαναν και τελικά εκβιάζοντας τους ανυπεράσπιστους, ακόμα κι εκεί, εργάτες, που εργάζονταν για δώδεκα ώρες ημερησίως.
Τα χωριά της ορεινής περιοχής όμως, είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται γρήγορα. Τα σπίτια στο σύνολο τους ανακαινίστηκαν, άνοιξαν καταστήματα διαφόρων ειδών και οι πολίτες της περιοχής μας, άρχισαν να αποκτάνε πράγματα. Όλα αυτά όμως, χάρη στην ''εργασία της κολάσεως'' όπως συνηθίζουν να την αποκαλούνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Μια εργασία που κανείς δεν θα ήθελε να εκτελέσει. Ήταν όμως η μοναδική επιλογή που είχε απομείνει, μιας και η πατρίδα μας δεν ασχολήθηκε ποτέ με τέτοιου είδους ζητήματα και γενικότερα με την περιοχή μας, παρά μόνο με παιχνίδια ''μειονοτήτων'' που τώρα πλέον δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
Κανείς από την περιοχή μας δεν δήλωσε ότι είναι πυρηνικός φυσικός ποτέ του, αλλά θα μπορούσε η χώρα μας κάποια στιγμή να γυρίσει το βλέμμα της και προς τους αρχαιότερους πολίτες της. Δυστυχώς δεν το έπραξε ποτέ και παρακολουθώντας τις εξελίξεις και τις ''σοφότατες'' κινήσεις ή δηλώσεις των σύγχρονων υπερ - ηγετών της περιοχής μας, συμπεραίνουμε πως δεν πρόκειται να το κάνει ούτε και τις επόμενες δεκαετίες.
Συνεχώς το ίδιο βιολί. Υποσχέσεις, λόγια και έγγραφα που εσκεμμένα ξεχνιούνται στα συρτάρια κάποιων γραφείων που δήθεν υπάρχουν για την στήριξη της περιοχής μας. Απόψεις και συζητήσεις που ποτέ δεν φτάνουν εκεί που πρέπει κι όταν πρέπει. Ξεθάβονται όμως προσωρινά κάποια στιγμή για προεκλογικούς και μετεκλογικούς λόγους, για να ξαναμπούν τελικά στη θέση τους.
Κρίμα! Αν και σύμφωνα με την νεολαία της ορεινής περιοχής της Ξάνθης, ούτε τα προεκλογικά, αλλά ούτε και τα μετεκλογικά πάρε - δώσε ενδιαφέρουν πια κανέναν. Το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.