ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών, είδαμε, ακούσαμε και διαβάσαμε χιλιάδες απόψεις σχετικά με τους κατοίκους της ορεινής περιοχής. Ελάχιστες απ' αυτές είχαν να κάνουν με τα πραγματικά γεγονότα και τα πραγματικά πολιτιστικά στοιχεία που συμβολίζουν την περιοχή μας. Οι περισσότερες είναι άστοχες και κατασκευασμένες, καθώς έχουν να κάνουν μόνο με πολιτικές σκοπιμότητες που ουδέποτε αντιπροσώπευαν την κοινωνία της ορεινής περιοχής.
Κατά καιρούς, εμφανίστηκαν αρκετοί ''φωστήρες'' στην περιοχή μας, καταγράφοντας δήθεν τον πολιτισμό και την καθημερινή ζωή των κατοίκων της περιοχής, την καταγωγή, την γλώσσα, τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα τους. Ποτέ όμως, κάποιος απ' αυτούς δεν ενδιαφέρθηκε και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της ορεινής περιοχής στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Ο μοναδικός σκοπός τους ήταν και συνεχίζει να είναι, να σπέρνουν τον διχασμό, το μίσος και την διχόνοια ανάμεσα στους πιο φιλήσυχους, νομοταγείς, ευγενείς, φιλόξενους και εργατικούς ανθρώπους της χώρας μας και να διεκδικούν υψηλές πολιτικές θέσεις. Αν κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά, θα διαπιστώσουμε αμέσως ότι όλοι αυτοί που ασχολήθηκαν στο παρελθόν με τους ανθρώπους της ορεινής περιοχής, βρίσκονται τώρα σε υψηλόβαθμες θέσεις ή θέσεις κλειδιά που καμία σχέση δεν έχουν με το έργο τους.
Τα πραγματικά ευρήματα των ερευνών και των εργασιών που διεξήγαγαν στην περιοχή μας, δεν έφτασαν και δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στα κέντρα των αποφάσεων, με αποτέλεσμα η ορεινή περιοχή να συνεχίζει να είναι η φτωχότερη και η πιο παραμελημένη της Ευρώπης. Αρκετοί, επίσης ''ειδήμονες'' προωθούν εσκεμμένα, ψευδή στοιχεία σχετικά με τους ανθρώπους της περιοχής μας, παρουσιάζοντας αρνητικό πρόσημο προς την πολιτεία, δίνοντας έτσι πολλούς λόγους στους υπόλοιπους πολίτες της χώρας μας, να μας φοβούνται και να μας μισούνε.
Τα τελευταία χρόνια, εμφανίζονται συχνά και πολλοί νέοι ενδιαφερόμενοι καιροσκόποι που δήθεν στηρίζουν τους πολίτες της ορεινής περιοχής, χωρίς όμως να έχουν δει κανέναν τους από κοντά, φοβούμενοι τις φήμες που διέδωσαν τόσα χρόνια οι διάφοροι ''φωστήρες'' που προαναφέραμε ότι όλοι οι μουσουλμάνοι του πλανήτη είναι τρομοκράτες με μούσια και μπούρκα.
Κι αυτοί οι νέοι όμως δεν ενδιαφέρονται, έστω και από μακριά, πραγματικά για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή μας, παρά μόνο να αναρριχηθούν στην εξουσία, διεκδικώντας ηγετικούς θώκους ή εξυπηρετώντας κάποια σκοτεινά επεκτατικά συμφέροντα. Κάποια στιγμή όμως, τα πράγματα θα πρέπει να αρχίσουν σιγά σιγά να μπαίνουν στην σωστή τους θέση.
Να γνωρίζουν όλοι πλέον την πραγματικότητα και όχι αυτά που σερβίρονται προς τους μηχανισμούς του κράτους. Θα προσπαθήσουμε αυτή τη φορά, να δώσουμε ορισμένα πραγματικά στοιχεία για την περιοχή μας, ξεκινώντας με τις γλώσσες που μιλιούνται από τους πολίτες της ορεινής περιοχής, γνωρίζοντας ότι ίσως κάποιοι αυτόκλητοι και μη ''ηγέτες'' θα δυσαρεστηθούν και θα χάσουν τον ύπνο τους.
Η πρώτη γλώσσα λοιπόν που χρησιμοποιείται στην ορεινή περιοχή και που όλοι αποφεύγουν να την αναφέρουν είναι η πομακική. Άσχετα από το ποιοί και πόσοι την μιλάνε είναι μια πραγματικότητα, μια γλώσσα υπαρκτή, αρκετά πλούσια και εύχρηστη. Πολλές φορές έχει γίνει παιχνίδι, στα χέρια επικίνδυνων προσώπων, αλλά συνεχίζει να υπάρχει.
Δεν απειλείται με εξαφάνιση όπως διαδίδουν κάποιοι, ούτε αποδοκιμάζεται η χρήση της από τις ελληνικές αρχές. Καταρχήν θα πρέπει να αναφερθεί ότι η πομακική υπάρχει μόνο ως προφορική γλώσσα μιας και δεν υπάρχει αλφάβητο και είναι αδύνατο να καταγραφεί, καθώς σε κάθε οικισμό της ορεινής περιοχής τα δεδομένα μεταβάλλονται ανάλογα με τις συνθήκες.
Κατά καιρούς έχουν γίνει ορισμένες προσπάθειες καταγραφής της πομακικής, χρησιμοποιώντας διάφορα προσαρμοσμένα αλφάβητα, χωρίς όμως κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η πομακική γλώσσα, κυριαρχεί κυρίως στο οικογενειακό περιβάλλον, κάποιες φορές και έξω απ' αυτό, ουσιαστικά δηλαδή στην καθημερινή ζωή, είναι μεγάλη και την καθιστά μια ζωντανή γλώσσα, που ανταποκρίνεται επαρκώς στις επικοινωνιακές ανάγκες των κατοίκων της ορεινής περιοχής.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πως υπάρχουν δυνατότητες διατήρησης και ισχυροποίησης της και δεν πρόκειται ποτέ να οδηγηθεί στον αφανισμό. Παραμένει μια γλώσσα κύρους που υπερισχύει στην περιοχή μας και ο βαθμός της βιωσιμότητας της εξαρτάται από την συνεχή αύξηση των ομιλητών της. Για τους κατοίκους της ορεινής περιοχής, η γλώσσα αποτελεί το σημαντικότερο διαφοροποιητικό στοιχείο τους και τους εξασφαλίζει την ύπαρξη και την ιδιαιτερότητα τους.
Τέλος, γίνεται αντιληπτό, ότι η πομακική έχει να παρουσιάσει μόνο θετικές ενδείξεις που αφήνουν περιθώρια για διατήρηση της γλώσσας και στο μέλλον. Η δεύτερη γλώσσα που χρησιμοποιείται ευρέως στην ορεινή περιοχή είναι η ελληνική. Η εκμάθηση της στα σχολεία της περιοχής μας είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία και σίγουρα δεν είμαστε εμείς οι αρμόδιοι για να την σχολιάσουμε ή να την κρίνουμε.
Είναι γεγονός ότι η ελληνική γλώσσα δεν είναι η μητρική των κατοίκων της ορεινής περιοχής, είναι όμως η επίσημη γλώσσα του κράτους. Έτσι λοιπόν, οι άνθρωποι της περιοχής μας διαπίστωσαν έγκαιρα ότι πρέπει να μάθουν με κάποιον τρόπο μόνοι τους την ελληνική γλώσσα, έστω και προφορικά.
Η ραγδαία εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει εντυπωσιακά τον τρόπο ζωής μας. Ο τρόπος επικοινωνίας μας, το περιβάλλον εργασίας μας, ακόμα και η διασκέδαση μας επιβάλλουν την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, ακόμα και σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι όλο και περισσότεροι κάτοικοι της ορεινής περιοχής, αλλάζουν τακτική και προσπαθούν να μάθουν την ελληνική γλώσσα, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους υποχρεώσεις και δραστηριότητες.
Ίσως κάποιες φορές να παρουσιάζονται κάποιες δυσκολίες στο να γίνουν αντιληπτές ορισμένες έννοιες της ελληνικής γλώσσας, αλλά αυτό σίγουρα δεν οφείλεται στους κατοίκους της ορεινής περιοχής. Η τρίτη, κατά σειρά προτεραιότητας γλώσσα που χρησιμοποιείται στην περιοχή μας είναι η τουρκική.
Διαχρονικά έχει χαρακτηριστεί ως η πιο ειλικρινής γλώσσα του κόσμου. Είναι πολύ εύκολη στην χρήση της, επειδή σχηματίζεται μόνο με καταλήξεις και δεν έχει άρθρα. Ο αριθμός των ομιλητών της είναι αβέβαιος, λόγω έλλειψης επαρκών δεδομένων. Δυστυχώς όμως, είναι μια ξένη γλώσσα για τους κατοίκους της ορεινής περιοχής και η εκμάθηση της γίνεται αναγκαστικά στα σχολεία, λόγω κάποιων παρωχημένων συμφωνιών και μια σειρά λαθών του παρελθόντος.
Κατά την τελευταία δεκαετία, κάποιοι ''ειδικοί'' έσπευσαν να την καταστήσουν ως την επίσημη γλώσσα της περιοχής μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για τους πολίτες της ορεινής περιοχής. Πάντα μια ξένη γλώσσα ανοίγει νέους ορίζοντες για κάθε άνθρωπο και βοηθάει στην εκπαίδευση του.
Έτσι ακριβώς το αντιλαμβάνονται και οι κάτοικοι της περιοχής μας που μέσω του τουρκικού αλφάβητου μαθαίνουν πολύ πιο εύκολα και άλλες ξένες γλώσσες, όπως την αγγλική, όπου εκατοντάδες σπουδαστές από την ορεινή περιοχή, πλέον είναι κάτοχοι τίτλων σπουδών, την γαλλική, την γερμανική και την ιταλική. Το μόνο που αλλάζει είναι η προφορά, την οποία ο καθένας μπορεί να διαχειριστεί ανάλογα με τις δυνατότητες του.
Όσο για τα επίσημα έγγραφα στην τουρκική γλώσσα, ελάχιστοι δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για το περιεχόμενο τους και σε ποιόν απευθύνονται. Αυτό βέβαια, μπορεί να αποδοθεί στα συμφέροντα του κάθε αναγνώστη, ακροατή ή ομιλητή. Αξίζει να αναφέρουμε τέλος, ότι οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής είναι υποχρεωμένοι να καταφέρνουν κάτι μοναδικό στον πλανήτη.
Μαζί με τις παραπάνω τρεις γλώσσες διδάσκονται και μαθαίνουν άλλες δύο, την αραβική ως θρησκευτική γλώσσα, χωρίς όμως να την καταλαβαίνουν, δηλαδή μόνο σαν ανάγνωση και μια δεύτερη ξένη μετά την τουρκική, την αγγλική. Είναι ανώφελο λοιπόν, να παρουσιάζονται οι πολίτες της περιοχής μας κατώτερης κατηγορίας από ορισμένους απληροφόρητους συμπολίτες μας, μιας και είναι όλοι τους γλωσσομαθείς από την βρεφική τους ηλικία.
Ο όρος ''μειονότητα'' επίσης που λόγω άγνοιας, αρκετοί πιστεύουν ότι σημαίνει τιμητικός τίτλος και όταν αναφέρεται στρώνονται κόκκινα χαλιά στο διάβα τους δεν συνάδει με το επίπεδο των ανθρώπων της ορεινής περιοχής. Σημαίνει απλά μειονεξία, μειονεκτήματα, υποτίμηση, αναπηρία ή έλλειψη.
Συνήθως χρησιμοποιείται για να νιώθουν ορισμένοι ανώτεροι και κάποιο άλλοι κατώτεροι. Ουδέποτε θα μπορούσε να σημαίνει κάτι θετικό, από τη στιγμή που η ίδια η λέξη αρχίζει με μείον ή εργαλείο διεκδικήσεων, αλλά μόνο προσβολή, διχασμό, μίσος και διχόνοια που καμία σχέση έχουν με τους ευγενέστατους ανθρώπους της ορεινής περιοχής.