ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

          Ως γνωστό, η ιστορία των κατοίκων της ορεινής περιοχής υπάρχει μόνο ως προφορική. Δυστυχώς, για άγνωστους λόγους, δεν καταγράφηκε κανένα ιστορικό γεγονός ή εξέλιξη, ώστε να υπάρχει κάποια σχετική βιβλιογραφία. Οι προφορικές διηγήσεις των γηραιότερων όμως, αποδεικνύουν περίτρανα ότι παρά τα δεινά και τις πιέσεις που υπέστησαν κατά καιρούς από διάφορους κατακτητές ή εκβιαστές, κάτι που συνεχίζει να εφαρμόζεται από ορισμένους ''υπαλλήλους'' της γειτονικής χώρας και στις μέρες μας, οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής δεν λύγισαν και ουδέποτε προτίμησαν να πεθάνουν γονατιστοί, αλλά όρθιοι, αγωνιζόμενοι για την υπεράσπιση της πατρίδας μας.

            Το πιο σημαντικό όπλο τους, ήταν και είναι το μυαλό τους, το οποίο φροντίζουν να έχουν πάντα γεμάτο. Πολλοί, ακόμα και σήμερα, επαναπαύονται στον ήρεμο χαρακτήρα τους και στο ότι πολλές φορές δεν αντιδρούν. Ξεχνάνε όμως, ότι αυτό ονομάζεται άγνοια κινδύνου. Με έναν τέτοιο τρόπο αντέδρασαν οι κάτοικοι της περιοχής μας και κατά την βουλγάρικη κατοχή, με σκοπό την παραμονή και την υπεράσπιση της χώρας μας.

            Η βουλγάρικη κατοχή στην ορεινή περιοχή, όπως αναφέρουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν εκείνα τα δύσκολα χρόνια, σημαδεύτηκε από βιαιοπραγίες, αιματοχυσίες και αγριότητες. Την αγριότητα αυτή των βουλγάρων βίωσαν περισσότερο απ' όλους οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής, λόγω της κοντινής απόστασης που είχαν με την Βουλγαρία. Το σκληρό αυτό πρόσωπο των βουλγάρων είχε τραυματικές εμπειρίες και τα αποτελέσματα του τραγικότερα απ' ότι δείχνουν. Πολλοί αναγκάστηκαν σε βαπτίσεις, παίρνοντας βουλγάρικο όνομα και επίθετο. Όσοι οικισμοί αρνήθηκαν, ισοπεδώθηκαν.