Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΟΒΟΣ
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει και να καταλάβει στον άλλο, κάτι που ο ίδιος δεν έχει βιώσει. Αυτή ίσως, είναι η καταλληλότερη φράση που θα μπορούσε να περιγράψει την απογοήτευση που επικρατεί στην τοπική κοινωνία της Θράκης, σχετικά με την καταπίεση που δέχονται από τους ειδικά καταρτισμένους ''υπαλλήλους'' της γειτονικής χώρας που δρούνε στην περιοχή. Μόνο που οι κάτοικοι της Θράκης, δυστυχώς, έχουν ξαναζήσει τέτοιες καταστάσεις στο παρελθόν και έχουν διδαχθεί απ' αυτές, ώστε να μπορούν να τις αντιμετωπίσουν με τον δικό τους τρόπο, όπως και κατά την περίοδο της κατοχής.
Πολλές φορές, μια μόνο ένδειξη θρησκευτικής ταυτότητας, όπως για παράδειγμα η μαντήλα μιας μουσουλμάνας γυναίκας, ήταν αρκετή για να πέσει θύμα βιασμού και κακοποίησης. Τα δύο αυτά χρόνια που βίωσαν κατά την βουλγάρικη κατοχή, ήταν εφιάλτης για τους κατοίκους της ορεινής περιοχής, οι οποίοι υπέφεραν όλο το μένος των βουλγάρων, ζώντας σε σκηνές, μακριά από τα σπίτια τους για μέρες ολόκληρες, χωρίς τροφή και νερό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι παλιότερες διηγήσεις ανθρώπων που πλέον δεν υπάρχουν και οι οποίες μαρτυρούν την φρίκη εκείνης της εποχής που αναγκάζονταν να ψάχνουν για τροφή ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία για να ξεδιαλέξουν το σιτάρι και το καλαμπόκι που ήδη είχαν φάει τα ζώα που τους είχαν απομείνει, ώστε να το βράσουν για να έχουν κάτι να φάνε. Αρκετοί ήταν αυτοί επίσης που πρόσφεραν μέρος των κοπαδιών τους στους βούλγαρους για να τους αφήσουν ήσυχους. Επειδή όμως αυτό συνέβαινε συχνά, αναγκάστηκαν να τους προσφέρουν και μεγάλο μέρος της σοδειάς τους, μόνο και μόνο για να μην κακοποιήσουν τις οικογένειες τους.
Για τους λόγους αυτούς, ακόμη και τώρα οι γηραιότεροι κάτοικοι της ορεινής περιοχής, αποφεύγουν συστηματικά να συζητήσουν οποιοδήποτε θέμα αφορά βούλγαρους. Οι βούλγαροι έχουν μείνει στις μνήμες τους ως ο πιο βάρβαρος λαός που υπήρξε ποτέ στην περιοχή για τις φρικτές τακτικές που ακολουθούσαν, χρησιμοποιώντας σκληρές πολιτικές αφομοίωσης έναντι των κατοίκων της ορεινής περιοχής.