ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

          Άλλο ένα αντικείμενο προπαγάνδας από τους ''ρυθμιστές'' των πραγμάτων στην περιοχή μας, είναι το λεγόμενο ''κλείσιμο'' των μειονοτικών δημοτικών σχολείων της Θράκης. Σύμφωνα με αυτούς ''χρήζουν άμεσης διάσωσης, ώστε να μην κινδυνεύουν από την εφαρμογή των νόμων του κράτους''.

            Με κίνδυνο να γίνουμε κουραστικοί επαναλαμβάνουμε ότι δεν πρόκειται για κλείσιμο, αλλά για προσωρινή αναστολή λειτουργίας τους λόγω έλλειψης μαθητών. Όπως η αναστολή, για παράδειγμα, των ποινών φυλάκισης των ''βεζύρηδων'' της Θράκης. Ο λόγος της προσωρινής αναστολής λειτουργίας ενός σχολείου είναι απλός: αν σε ένα σχολείο ο αριθμός των μαθητών μειωθεί κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο, τίθεται σε προσωρινή αναστολή, αλλά δεν κλείνει οριστικά. Διατηρεί τη δυνατότητα επαναλειτουργίας του, αν μελλοντικά ο αριθμός των μαθητών αυξηθεί και πάλι. Η ρύθμιση αυτή δεν εφαρμόζεται για πρώτη φορά φέτος, αλλά ισχύει από πολύ παλιά με αρκετά σχολεία να αναστέλλονται και να συγχωνεύονται σε όλη την Ελλάδα για τον παραπάνω λόγο.

            Δεν είναι δυνατόν, κατά συνέπεια, η νομοθεσία που ισχύει σε κάθε γωνιά της χώρας μας να χαρακτηρίζεται ως ένας απλός ''στοχευμένος μηχανισμός'' του κράτους, με μοναδικό σκοπό να πλήξει τα σχολεία της περιοχής μας. Όταν αυτό ακούγεται από επίσημα χείλη αιρετών που δήθεν εκπροσωπούν τους πολίτες της Θράκης στα κέντρα των αποφάσεων και υποτίθεται έχουν καλύτερη γνώση των νόμων και του τι ισχύει, προκαλεί πολλές απορίες που ακόμα δεν έχουν απαντηθεί.

            Οι νόμοι και οι κανονισμοί, λοιπόν, που εκδίδονται για ένα θέμα γενικής εφαρμογής, ισχύουν για όλη τη χώρα και όχι μόνο για την περιοχή μας. Οπότε, δεν χρειάζεται να απορούμε για δήθεν ''κλείσιμο'' των σχολείων στη Θράκη. Ίσως οι απαντήσεις που δίνονται από τους πολίτες της Θράκης, σχετικά με το θέμα των σχολείων να είναι πιο σοφές από τις δικές τους ή να είναι αποστομωτικές, να μην αφήνουν περιθώρια για δικαιολογίες και υπεκφυγές, έλα όμως που οι εντολές πρέπει να εκτελεστούν. Κι όπως έχει αποδειχτεί διαχρονικά, καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των ''αφεντικών'' τους, προβαίνοντας σε αβάσιμες δηλώσεις στα κοινωνικά μέσα ή στον τοπικό Τύπο, παραπληροφορώντας τον κόσμο και γελοιοποιώντας ακόμα και τον εαυτό τους. Δεν συζητήθηκε ποτέ, όμως, το θέμα όταν άρχισε η εφαρμογή του νόμου, μάλλον δεν χρειαζόταν τότε να ''σωθούν'' τα μειονοτικά σχολεία από το κράτος ή δεν υπήρχε εντολή ''διάσωσης'' τους από τη γειτονική χώρα.

            Άλλη είναι η ουσία του θέματος: η πληθυσμιακή συρρίκνωση, η μετανάστευση, η υπογεννητικότητα, αλλά αυτά τα θέματα δεν ''πουλάνε'' τώρα και δεν προσφέρονται για ''επικοινωνιακά γκολ'' των ''ηγετών'' της περιοχής μας.