ΈΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Η διαδρομή για να διασχίσει κανείς την ορεινή περιοχή δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που λέμε ''ένας καφές δρόμος'' και καθόλου εύκολη. Αντιθέτως είναι ένας δρόμος με τόσες στροφές που σε κάποια φάση ίσως χρειαστεί να γίνουν κάποιες στάσεις. Στον πιο απομακρυσμένο οικισμό της ορεινής περιοχής, την Κοττάνη η άσφαλτος σταματά και υπάρχει μια πινακίδα που συνιστά ''υπομονή'', προμηνύοντας τον κακοτράχαλο χωματόδρομο δύο χιλιομέτρων που ακολουθεί, ο οποίος αν υπάρχει καλή διάθεση γίνεται υποφερτός.
Τα αμάξια που συναντά ο ταξιδιώτης είναι ελάχιστα και όλα κατευθύνονται ή έρχονται από την ομώνυμη ταβέρνα ''Κοττάνη''. Οι ιδιοκτήτες άνοιξαν μια ταβέρνα στη μέση του πουθενά και δικαιώθηκαν. Όποιος φοβάται να χάσει δεν θα κερδίσει ποτέ. Επισκέπτες από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Αγγλία, Βουλγαρία, Γερμανία οδηγούν μέχρι εκεί για να μπουν και να φάνε σε ένα παραδοσιακό σπίτι. Το κάτω μέρος του σπιτιού είναι ταβέρνα και το πάνω μέρος λαογραφικό μουσείο με δεκάδες εκθέματα από το παρελθόν. Φυσικά, ούτε σκέψη για διαδίκτυο, αφού δεν έχει σήμα ούτε για τηλέφωνο.
Τα φαγητά αποτελούν εκλεκτά εδέσματα της παραδοσιακής κουζίνας, των εθίμων και των συνηθειών των κατοίκων της ορεινής περιοχής. Μπορεί κατά τους χειμερινούς μήνες τα προβλήματα λόγω καιρικών συνθηκών να αυξάνονται, επειδή συχνά οι δρόμοι κλείνουν, δυσκολεύοντας τις μετακινήσεις, αλλά αυτό δεν πτοεί τους ιδιοκτήτες που προσπαθούν με τον τρόπο τους να αναδείξουν μερικά έστω από τα ιστορικά στοιχεία της περιοχής μας. Μπαίνοντας στον οικισμό της Κοττάνης, ο ταξιδιώτης θα πρέπει να δείξει προσοχή, ώστε να μη κάνει λάθος και βρεθεί σε αδιέξοδο, επειδή ο δρόμος στο τέλος του οικισμού τελειώνει, δεν οδηγεί πουθενά. Σημειώνουμε ότι κατά τους χειμερινούς μήνες στον οικισμό υπάρχει μόνο ένας κάτοικος και οι ιδιοκτήτες της ταβέρνας όταν αποκλείονται από τις έντονες καιρικές συνθήκες.
Μόνιμη παρέα των ανθρώπων αυτών, ο ποταμός Κόσυνθος που περνάει από δίπλα. Εφιστούμε την προσοχή των ταξιδιωτών και για τις φωτογραφικές μηχανές, η αντίδραση των κατοίκων της ορεινής περιοχής είναι αλλεργική προς αυτές. Εξάλλου, οι άνθρωποι δεν είναι αξιοθέατα!