ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

          Παλιότερα οι άνθρωποι περνούσαν χρόνο όλοι μαζί, οι μικρότεροι έπαιζαν όλοι μαζί, ενώ τώρα ''παίζει'' ο ένας τον άλλον. Αστειεύονταν και γελούσαν όλοι μαζί, ενώ τώρα ''γελάει'' ο ένας τον άλλον. Μιλούσαν και συζητούσαν όλοι μαζί, ενώ τώρα ''μιλάει'' ο ένας πίσω από τη πλάτη του άλλου. Κάποτε καθόταν και έτρωγαν όλοι μαζί, ενώ τώρα ο ένας ''τρώει'' τον άλλον. Παλιά όλοι θαύμαζαν τον ειλικρινή άνθρωπο, ενώ τώρα οι περισσότεροι κοιτάνε πως να ''στολίσουν'' το ψέμα τους. Κι αν δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους με τα ψέματα, τότε φταίει η πραγματικότητα ή αυτός που λέει την αλήθεια και είναι ειλικρινής.

            Ίσως οι άνθρωποι να κάνουν τα ίδια πράγματα όπως παλιά, αλλά με μια τεράστια διαφορά. Κάποτε όλοι φέρονταν ανθρώπινα, ενώ τώρα αυτό έχει ξεχαστεί σχεδόν εντελώς. Η σημερινή κοινωνία χρειάζεται ανθρώπους με χαρακτήρα. Αυτούς που δε χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους για να φανούν. Ανθρώπους με προσωπικότητα, που δε λένε ψέματα για να ανεβούν. Και κυρίως, αυτούς που θα πάρουν πρωτοβουλίες να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους όταν χρειαστεί. Οι υπόλοιποι δεν εκφράζουν τα πραγματικά προβλήματα, απλά έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο.

            Επομένως, τα πέντε πιο σημαντικά πράγματα που αξίζει να σταματήσουν ορισμένοι είναι: να μη προσπαθούν συνεχώς να ευχαριστήσουν όλους τους άλλους, να μη φοβούνται τις αλλαγές της σύγχρονης κοινωνίας, να μη ζούνε με προκαταλήψεις και στερεότυπα, να μην υποτιμούν τον εαυτό τους και να μην υπεραναλύουν τα πάντα.

            Με λίγα λόγια για να είναι ευτυχισμένος ένας άνθρωπος, δε χρειάζεται: να έχει πάντα δίκιο, να τους έχει όλους υπό τον έλεγχο του, να επιρρίπτει συνεχώς τις ευθύνες που του αναλογούν σε κάποιους άλλους και να μη φταίει ποτέ για τίποτα ο ίδιος, να εγκλωβίζεται μόνο στα δικά του πιστεύω, να παραπονιέται για οτιδήποτε συμβαίνει, να κριτικάρει τους πάντες και τα πάντα, να επηρεάζει αρνητικά τους υπόλοιπους, να αντιστέκεται στις θετικές αλλαγές, να επισυνάπτει ''ταμπέλες'' στους άλλους, να αναζητεί δικαιολογίες συνεχώς, να είναι υποταγμένος στο παρελθόν και σε άτομα που προσπαθούν να διαμορφώσουν τη κοινή γνώμη κάνοντας το παράνομο νόμιμο, παρουσιάζοντας το ως κανονικότητα και τέλος, δεν είναι ανάγκη να ζούνε για τις προσδοκίες κάποιων ''άλλων'' που δεν εκφράζουν τίποτα απολύτως.