ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ
Με αφορμή την πρόσφατη εμπλοκή της γειτονικής χώρας σε άλλη μια υποκίνηση πολέμου σε χώρα που δυστυχώς της έλαχε να συνορεύει μαζί της, καθώς και την εμμονή όλου του μηχανισμού προπαγάνδας της (σαν κι αυτόν που έχει στήσει και στη Θράκη) να πείθει τους απλούς πολίτες για το πόσο δίκιο έχει η ''Μητέρα Πατρίδα'', προκύπτουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.
Με μια γρήγορη ματιά στο παρελθόν, ακόμη και ο πιο καχύποπτος θα αντιληφθεί ότι η γειτονική χώρα κινούνταν πάντοτε εκ του ασφαλούς. Δεν συμμετείχε ποτέ από την αρχή σε κανέναν πόλεμο, ενώ όταν έμπαινε περίμενε πρώτα να έχει αποδυναμωθεί πλήρως ο αντίπαλος, όταν πια δηλαδή ξεκαθάριζε το τοπίο και πάντοτε τασσόταν υπέρ των νικητών μόνο και μόνο για να ''κάτσει'' στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Στην εποχή μας χρησιμοποιεί ένα νέο μοντέλο για να επιτυγχάνει τους σκοπούς της. Όλοι οι λαοί που λίγο-πολύ γνωρίζουν τη γλώσσα της βαφτίζονται - είτε θέλουν, είτε όχι - ''αδέλφια'' και ''καταπιεσμένοι'' και τίθεται ''υπό την προστασία της''. Για την ''απελευθέρωση'' τους έχει στηθεί ένα δίκτυο γραφείων, οργανισμών, ΜΚΟ ανά τον κόσμο που υπάγονται σε μια ''ανώτατη'' υπηρεσία της γειτονικής χώρας και η οποία με τη σειρά της δίνει τις κατάλληλες ''οδηγίες'' για το πού ακριβώς χρειάζεται να ''απελευθερωθούν'' τα καταπιεσμένα ''αδέλφια''. Κι έτσι αρχίζουν να διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις, συναντήσεις, εκπομπές, χάπενινγκς, συναυλίες και παραδοσιακοί χοροί προς τιμήν της ''Μητέρας Πατρίδας'' που ήρθε για να τους ''απελευθερώσει'' ξοδεύοντας ολόκληρες περιουσίες. Κι όλα αυτά την ώρα που οι πολίτες της αμείβονται με 8 ευρώ ημερησίως και οι θρησκευτικοί τους ηγέτες κηρύττουν στο λαό ότι οι φτωχοί θα πάνε κατευθείαν στον παράδεισο.
Απ' ότι δείχνουν τα πράγματα, όμως, το θέμα δεν είναι αν απελευθερώθηκε κάποιος καταπιεσμένος λαός, αλλά αν έκλεισαν οι συμφωνίες που ήθελε η γειτονική χώρα. Οι οποίες μικρή σχέση έχουν με όποια ''απελευθέρωση'', αλλά κυρίως με το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο. Μόλις επιτευχθούν, κατά ένα μαγικό τρόπο οι λαοί που για κακή τους τύχη μιλούν κάποιο ιδίωμα της γειτονικής χώρας, εμφανίζονται ευτυχισμένοι και όλα είναι μέλι-γάλα. Πρόσφατο παράδειγμα η περίπτωση των Ουιγούρων στη Κίνα. Η άλλοτε καταπιεσμένη συγγενής φυλή, μόλις έκλεισαν οι κερδοφόρες συμφωνίες με τη Κίνα, μεταμορφώθηκε στους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους του κόσμου.
Το ίδιος, μάλλον, παρατηρούμε τώρα και στα βορειοανατολικά σύνορα της γειτονικής χώρας που έχει βάλει στο μάτι την περιοχή, από την οποία ξεκινάνε πολλοί αγωγοί φυσικού αερίου. Τώρα υπάρχουν κι εκεί κάποιοι ''καταπιεσμένοι'' λαοί που υποφέρουν από τα δεινά της διπλανής τους χώρας (τους κατοίκους της οποίας είχαν κατά μια προσφιλή συνήθεια εξολοθρεύσει 100 χρόνια πριν). Τέλοσπάντων, το παράξενο της υπόθεσης είναι ότι κανένας λαός δεν ήξερε ότι είναι ''καταπιεσμένος'' μέχρι που τους το αποκάλυψε η παραπάνω ''ανώτατη'' υπηρεσία - η οποία κινεί τα νήματα και στη Θράκη. Και ότι η ''απελευθέρωση'' τους γίνεται κι αυτή εν αγνοία τους.