ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

          Βλέποντας το τελευταίο διάστημα τις απόψεις μας να επιβεβαιώνονται από τους ''ακόλουθους'' του παρακράτους της Θράκης, είπαμε να κάνουμε ένα πρόχειρο ''ταμείο'' για να δούμε πού βρισκόμαστε. Για να είναι τεκμηριωμένος ο ''λογαριασμός'' μας θα βασιστούμε για ακόμη μια φορά στα πιο πρόσφατα πεπραγμένα των ''αξιωματούχων'' της γειτονικής χώρας στην περιοχή μας.

            Έχουμε και λέμε λοιπόν: από τη μια δηλώνουν ότι αναγνωρίζουν και συμμερίζονται όλα όσα προβλέπονται από τις διεθνείς συνθήκες σχετικά με τον προσδιορισμό των μουσουλμάνων της Θράκης, από την άλλη όμως θέλουν με το ζόρι όλοι να αισθάνονται όπως αυτοί επιθυμούν. Αναγνωρίζουν, δηλαδή, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού δηλώνοντας σε έντονο ύφος ότι είναι και αισθάνονται πολίτες της γειτονικής χώρας (ενώ ζουν και βασιλεύουν στη χώρα μας), από την άλλη ασκούν πιέσεις χρησιμοποιώντας χυδαίες εκφράσεις και προκαλώντας τους υπόλοιπους να αυτοπροσδιοριστούν κι αυτοί το ίδιο μ' αυτούς.

            Σε παλαιότερη ενημέρωση μας είχαμε εξηγήσει αναλυτικά την έννοια του αυτοπροσδιορισμού. Αν ο καθένας προσδιοριζόταν μόνος του, θα ήταν απολύτως σεβαστό. Αν όμως εκτός από τον εαυτό του επιμένει να ''αυτοπροσδιορίζει'' και τους υπόλοιπους συμπολίτες του, τότε το νόημα της λέξης αλλάζει και γίνεται καταπίεση και πολύ συχνά καταλήγει στην τρομοκράτηση.

            Αυτή είναι η δημοκρατία που επιζητούν διακαώς οι παραπάνω ''κύριοι'' για τους συμπολίτες τους; Αυτά είναι τα δικαιώματα που δε σταματούν λεπτό να διεκδικούν, παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους στην αυθαιρεσία και στις παγίδες τους; Αυτός είναι ο περιβόητος τρόπος ενημέρωσης που χρησιμοποιούν; Παρερμηνεύοντας και καταστρέφοντας κάθε λέξη που βλέπουν μπροστά τους; Το ότι οι πολίτες της περιοχής μας παίζουν καμιά φορά το παιχνίδι τους, δεν σημαίνει ότι θα τους αφήσουν και να κερδίσουν. Μπορεί να λέμε διαρκώς ότι δεν πειράζει, πρέπει όμως κάποια στιγμή να πειράξει.

            Ευτυχώς ζούμε σε μια δυτική ευρωπαϊκή χώρα που υπάρχει ελευθερία και όλοι απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα. Η ελευθερία του λόγου, ο σεβασμός στις θρησκείες, η ελευθεροτυπία, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και φυσικά ο αυτοπροσδιορισμός είναι μερικά παραδείγματα που ορισμένοι κάνουν πως δεν τα βλέπουν ή πως δεν τα κατανοούν. Στη χώρα μας ο καθένας μπορεί να λέει ελεύθερα αυτό που αισθάνεται χωρίς να φοβάται, αν μέχρι το βράδυ καταλήξει σε κάποια φυλακή, επειδή ενδεχομένως είπε κάτι διαφορετικό ή υποστήριξε κάτι που ''δεν έπρεπε''.