ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ
Κι ενώ το φοβερό και τρομερό ''επεισόδιο του ασανσέρ'' με πρωταγωνιστή το celebrity βεζίρη της περιοχής μας παίρνει κι αυτό σιγά-σιγά τη θέση του στην τροπαιοθήκη των επιθέσεων κατά της μειονότητας (έτοιμο βέβαια προς μόστρα στα ευρωπαϊκά σαλόνια από τους γνωστούς ξενιτεμένους δυτικοθρακιώτες τελάληδες), ένα παιχνίδι κατασκόπων στην άλλη άκρη της πατρίδας μας δε φαίνεται να συγκινεί την εδώ θυγατρική της βιομηχανίας συνειδήσεων της γειτονικής χώρας. Μια συνηθισμένη Τρίτη σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Κανένας μαχητής ''δημοσιογράφος'', σύλλογος χωρίς ταμπέλα, ομοσπονδία της Εσπερίας, κόμμα της μειονότητας ή ''εκλεγμένος'' ηγέτης δε βρήκε λίγες λέξεις να γράψει για τους ομόδοξους και ''ομοεθνείς'' συμπολίτες τους που φαίνεται να ομολόγησαν κατασκοπεία κατά της ίδιας τους της χώρας και συμμετοχή στα πλοκάμια του παρακρατικού μηχανισμού της Θράκης. Μήπως είναι και η κατασκοπία ένα ακόμα ιερό δικαίωμα της μειονότητας (για να δούμε τί λέει σχετικά και η Συνθήκη της Λωζάνης); Μήπως ακόμα δεν ήρθε η φασόν γραμμή από τα κεντρικά; Ή μήπως είναι η ενδόμυχη περηφάνια τους για την εξαγωγή παρακρατικής μαφίας (τοπικό προϊόν ΠΟΠ) για λογαριασμό της ''πατρίδας της καρδιάς'' τους και εκτός Θράκης;
Την απάντηση την ξέρουν καλά οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής, όπως γνωρίζουν ακόμα καλύτερα ότι οι 2 Θρακιώτες (ο ένας με ένσημα στο παρακρατικό ΙΚΑ της γείτονας) είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου και ότι αποκλείεται να δρούσαν μόνοι τους. Αυτά όμως που τους εξοργίζουν είναι δυο κυρίως πράγματα: αφενός ότι μια ελάχιστη μειοψηφία λεκιάζει την εικόνα των μουσουλμάνων της Θράκης στα μάτια της Ελλάδας και αφετέρου ότι δεν είναι δυνατόν να υφίστανται νυχθημερόν την άθλια προπαγάνδα του παραμηχανισμού για το παραμικρό ασήμαντο συμβάν, ενώ ταυτόχρονα να θάβονται συστηματικά περιστατικά.
Η διαρκής θυματοποίηση, η συστηματική γκετοποίηση των μουσουλμάνων και η έλλειψη κάθε αυτοκριτικής και καταδίκης των ''ιερών αγελάδων'' της μειονότητας και όποιου τάσσεται στο πλευρό τους έχει κουράσει, ανήκει στο παρελθόν και δε μας εκφράζει πια. Τη μέρα που θα δούμε έναν από αυτούς να γράφει ένα άρθρο, να δημοσιεύει μια ανακοίνωση κριτικής για την κατάσταση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών στη γειτονική χώρα (με την ίδια δημοκρατική αθυροστομία που εκφράζονται για την Ελλάδα), τότε ίσως τους πάρουμε έστω και λίγο στα σοβαρά...