ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ (BULLYING)

          Ο σχολικός εκφοβισμός που έχει σχέση με την ψυχολογική βία μεταξύ παιδιών δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1970 οπότε και άρχισε η μελέτη του. Στην εποχή μας με τον καταιγισμό των πληροφοριών που δέχονται οι γονείς, πολλοί είναι αυτοί που το μπερδεύουν με το ''πείραγμα''. Υπάρχει, όμως, μεγάλη διαφορά που συνήθως είναι δύσκολο να διακρίνουμε. Το ''πείραγμα'' συμβαίνει μόνο μεταξύ φίλων στο πλαίσιο του παιχνιδιού και δεν έχει σα στόχο την πρόκληση ψυχολογικού πόνου. Ενώ το bullying αφορά σε άτομα που δεν έχουν φιλικές σχέσεις.

            Και το ''πείραγμα'' μπορεί να εξελιχθεί σε εκφοβισμό, αν συνεχίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν το παιδί αισθανθεί πλέον ότι οι πράξεις των άλλων δεν είναι πια αστείες και δε γίνονται στα όρια του παιχνιδιού. Το bullying δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, δεν είναι ένας τυχαίος καβγάς μεταξύ δύο παιδιών στo σχολείο. Είναι όταν ένα παιδί εκτίθεται συνεχώς, για μεγάλο χρονικό διάστημα σε αρνητικές πράξεις από ένα ή περισσότερα άτομα που προκαλούν σωματικές ή ψυχολογικές βλάβες ή συναισθηματική δυσκολία.

            Στο φαινόμενο αυτό μπορεί να εμπλέκονται πολλά μέρη, όπως το παιδί που δέχεται βία, το παιδί ή η ομάδα που ασκεί βία, τα παιδιά θεατές, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς. Ο σχολικός εκφοβισμός περιλαμβάνει τα εξής: άσκηση φυσικής βίας όπως, χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές και σπρωξίματα, εσκεμμένο ή συχνό αποκλεισμό μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες, εσκεμμένη κοινωνική απομόνωση, υβριστικές ή περιπαικτικές εκφράσεις, παρατσούκλια και κοροϊδία, απειλές και εκβιασμό, υβριστικές και περιπαικτικές εκφράσεις για τη φυλή, την εθνικότητα και τη θρησκεία, κλοπές ή ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του θύματος, εσκεμμένη απομάκρυνση των φίλων, διάδοση κακοήθων και ψευδών φημών, ηλεκτρονικό εκφοβισμό μέσω της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων συσκευών, κα. Το είδος του εκφοβισμού αυτού παρατηρείται συχνότερα σε ιστοτόπους όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός εφήβων. Άρα ο παράγοντας που καθορίζει την έννοια του σχολικού εκφοβισμού είναι η επανάληψη των κακόβουλων πράξεων. Μόνο όταν οι παραπάνω πράξεις επαναλαμβάνονται συχνά μπορεί να είναι σχολικός εκφοβισμός.

             Για την αντιμετώπισή του πρέπει να έχει ενεργό και υπεύθυνο ρόλο κάθε μέλος της σχολικής κοινότητας. Άλλος είναι ο ρόλος και η ευθύνη του διευθυντή, άλλος του δασκάλου, άλλος των συμμαθητών και άλλος των γονιών. Για την σωστή πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία όλων σε ένα πλαίσιο δράσεων που θα ομαλοποιεί τα περιστατικά που εντοπίζονται