ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ

          Στη γειτονική χώρα χρησιμοποιείται η παροιμία ''can çıkar, huy çıkmaz'', δηλαδή ''η ψυχή μπορεί να βγει, αλλά το χούι όχι''. Τη θυμηθήκαμε διαβάζοντας άλλη μια από τις ''αγνές'' ανακοινώσεις γνωστών ''παραγόντων'' σχετικά με την απόφαση της Πολιτείας που προβλέπει οι θυσίες των ζώων κατά τη θρησκευτική γιορτή του Κουρμπάν Μπαϊράμ να γίνονται σε οργανωμένα σφαγεία με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα υγιεινής. Καλά τα σφαγεία, λένε, αλλά πρέπει η Πολιτεία να αναγείρει και χώρους λατρείας δίπλα τους.

            Στην περιοχή μας υπάρχουν σφαγεία που δε τα χρησιμοποιεί κανείς και παραμένουν κλειστά εδώ και δεκαετίες, ενώ δεν αποτελεί μυστικό ότι πολλοί συντοπίτες μας προβαίνουν σε θυσίες χωρίς να τηρούν τους κανόνες υγιεινής. Όσο για τους χώρους λατρείας δίπλα από τα σφαγεία, ο κόσμος μπερδεύτηκε: η σύντομη προσευχή που προβλέπεται κατά τη θυσία του ζώου γινόταν και γίνεται στα σπίτια των πιστών. Δε χρειάστηκε ποτέ να προσευχηθεί κάποιος κάπου αλλού.

            Εξάλλου, σύμφωνα με τις επιταγές του Ισλάμ, οι θυσίες είναι για την οικογένεια και το σπιτικό κάθε πιστού και συνεπώς η προσευχή της θυσίας πρέπει να γίνεται στο σπίτι. Για ποιο λόγο τα σφαγεία θα πρέπει να πλαισιώνονται από χώρους λατρείας; αναρωτήθηκαν οι αναγνώστες;

            Ο λόγος είναι απλός, αλλά πολλές φορές δυσδιάκριτος: δε μπορεί να γίνει αποδεκτό από το ''σύστημα'' ότι η χώρα μας μπορεί να πάρει κάποιο θετικό μέτρο για τους μουσουλμάνους. Πρέπει κάθε μέτρο να αποδεικνύεται ελλιπές, για να διατηρείται το αφήγημα ότι η Ελλάδα δε φροντίζει ποτέ τους μουσουλμάνους της Θράκης (σε αντίθεση με τη γειτονική χώρα, που έχει αυτοχρισθεί ''προστάτης'' τους). Άρα πρέπει να γεννάμε ανύπαρκτα ''ζητήματα'' για να κρατάμε αναστατωμένο και ανικανοποίητο τον κόσμο (όσο μπορούν, δηλαδή, γιατί κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά).

            Όταν δεν υπάρχουν προβλήματα, δημιουργείς μερικά για να κρατηθείς στην επικαιρότητα. Όπως κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια κάνουν τόσα χρόνια στη Θράκη.